Rola misji i wizji organizacji w zarządzaniu sytuacyjnym.

W zarządzaniu sytuacyjnym potrzebny jest kompas, jasny cel, nawet w zmieniającym się otoczeniu. Jako nawigacja pośród różnych wyzwań i okoliczności. 

Kompas zawsze wskazuje aktualny kierunek nawet w najtrudniejszych okolicznościach. Improwizacja w zarządzaniu sytuacyjnym to czas próby do adaptacji, czy potrafimy odnaleźć się w nowej sytuacji, by "wykonać krok" podjąć odpowiednie działania. 

W zarządzaniu sytuacyjnym ta adaptacja odzwierciedla poziom elastyczności, umiejętności reagowania na zmieniające się warunki rynkowe i dostosowywania strategii. 

Kompas, aby wskazać kierunek, wymaga analizy otoczenia. Podobnie w zarządzaniu sytuacyjnym ważna jest analiza sytuacji, zrozumienia kontekstu zmian rynkowych, i podjęcia decyzji na podstawie zebranych informacji. 

Potrzeba posiadania kierunku jest naturalna, i ważna dla poczucia sensu, słuszności i bezpieczeństwa. 

Misja i wizja organizacji zawsze stanowią punkt odniesienia przy poszukiwaniu możliwości, analizowaniu informacji, wychodzeniu poza schematy, i przy podejmowaniu kluczowych decyzji. 

Wizja i długofalowe myślenie pomagają podejmować decyzje i osiągać sukces.

Istotny wpływ na zarządzanie sytuacyjne w kontekście nowych zdarzeń rynkowych mogą mieć wyniki badań naukowych. Pomagają one menedżerom w podejmowaniu skutecznych decyzji opartych na faktach, nowych technologiach, zmianach regulacyjnych, prognozach rynkowych.

Badania mogą ułatwić planowanie skutecznych strategii, dostarczyć informacji na temat tego, jakie działania są najbardziej prawdopodobne, aby przynieść zamierzone rezultaty w danej sytuacji. 

Menedżerowie sięgając do badań naukowych mogą uczyć się, nie tylko na własnych doświadczeniach. Mogą łatwiej identyfikować kluczowe czynniki sukcesu, monitorować działania. 

Badania nad zagrożeniami i kryzysami gospodarczymi pomagają w przygotowaniu się na potencjalne negatywne skutki kryzysu, i w opracowaniu strategii minimalizacji ryzyka.

Improwizacja, czyli co? Wspólne działanie.

W zarządzaniu sytuacyjnym nie istnieje uniwersalny styl zarządzania, który byłby skuteczny w każdej sytuacji. 

Dobrze, gdy ludzie rozumieją się nawzajem, gdy zespół sprawnie komunikuje się. Dostrzegając błędy i potrzeby, by przez informację zwrotną wzajemnie się uzupełniać. 

Ważny w zespole jest klimat otwartości i ciekawości na przyjmowanie nowych współpracowników na różnych etapach realizacji zadań.

Rola lidera

Lider tak jak reżyser filmowy musi mieć jasną wizję tego, co chce osiągnąć. W obu rolach potrzebna jest umiejętność przekazania wizji zespołowi, by przekształcać ją w konkretne "dzieło". 

Lider, jak reżyser musi umieć komunikować się z dużą liczbą ludzi wewnątrz i na zewnątrz zespołu, tak ja reżyser, który komunikuje się z aktorami, ekipą filmową i innymi współpracownikami, aby zrealizować twórczą wizję artystyczną. Przy tak różnych zespołach kluczowa jest umiejętność łagodzenia konfliktów.

Lider potrzebuje planu, tak jak reżyser scenariusza, by zorganizować pracę na planie filmowym, aby wszystko przebiegało sprawnie.

Reżyser uczy się na własnych doświadczeniach umiejętności bycia z drugim człowiekiem, jego emocjami i potrzebami tu i teraz. Decyzje podejmowane przez lidera i reżysera wpływają na jakość produktu, filmu.

Kreatywność lidera, podobnie jak reżysera to znajdowanie nowych rozwiązań, tworzenie czegoś oryginalnego i interesującego dla odbiorcy.

Empatyczny lider powinien umieć wczuć się w sytuację swoich pracowników, rozumieć ich rolę w zespole, i ich potrzeby, tak jak reżyser, który umie wczuć się w sytuację aktorów odgrywających rolę bohaterów filmu.

Lider ponosi odpowiedzialność za wyniki firmy, tak jak reżyser ponosi odpowiedzialność za jakość filmu. Obie role społeczne cechuje umiejętność twórczego podejścia do zadań i głębokiego zrozumienia reakcji odbiorców na finalny produkt.

Badania #neuronauka 

(...) "Ludzie są z natury istotami społecznymi i w dużym stopniu polegają na pracy zespołowej, aby odnieść sukces. Ta zdolność do współpracy jest głęboko zakorzeniona w sposobie funkcjonowania naszego mózgu. (...)

Większe grupy, większa współpraca: 

Uczestnicy współpracowali częściej w grupach liczących do sześciu osób.

Pamięć i zachowania społeczne: 

Kiedy przeszłe interakcje [zespołowe ] były niejasne, ludzie automatycznie decydowali się na współpracę.

Zaangażowane obszary mózgu: 

Kora przedczołowa i jądro półleżące odpowiadają za decyzje oparte na zaufaniu." Cytat za: 

https://neurosciencenews.com/social-group-trust-psychology-28393/